Woensdag en donderdag 9-10 november 2005
De nacht is heel erg geweest, heel veel pijn. Ik kreeg steeds meer pijn en mijn arm werd steeds dikker, de huid werd steeds meer gespannen. Op een gegeven moment was de pijn niet meer te houden en de dokters kwamen erbij. De laatste woorden die ik die dag nog heb gehoord is “We gaan je familie bellen om door te geven dat we je gaan opereren want we voelen je zo onder ons wegzakken”
Nadat ik geopereerd was hebben ze mij nog onder narcose gehouden, want ze vermoeden dat ze nog een keer moesten opereren. Zo hebben ze mij drie dagen slapende gehouden en in deze twee dagen hebben ze me twee keer geopereerd. Naar zeggen van Vera en de artsen zijn dit drie hele kritische dagen geweest. Overal zaten slangen in me. De eerste operatie hebben ze zeker anderhalf liter/kilo aan dood vlees en etter enz. verwijderd. Het bleek dat ik een vleesetende bacterie (Streptococcus) tijdens de griepprik binnen had gekregen.
De meeste tijd ben ik onder narcose geweest. Ze hebben me even voor twee uurtjes wakker gemaakt, zodat Vera even met me kon praten. Ik kan nog wel herinneren dat Vera en Ruud aan mijn bed stonden, maar niet waar we over gesproken hebben. Na die twee uur hebben ze me weer onder narcose gebracht. Ook mijn broer en moeder zijn aan me bed geweest, maar daar weet ik niets van. Dit komt omdat ik onder narcose was.
Vrijdag 11 november 2005
Vandaag ben ik voor de derde keer geopereerd. Na het uitslapen, laat in de avond, werd ik naar afdeling H3 gebracht en in een kamer alleen gelegd. Vera en Ruud waren er ook bij toen ik wakker werd. Het bleek dat ik de vleesetende bacterie (streptokokken) binnen gekregen had. Er werd me gevraagd wat voor dag het vandaag was en ik wist niet beter dat het woensdag was. Ik kan me niet voorstellen dat ik 3 dagen onder narcose ben geweest.
Zaterdag 12 november 2005
Vandaag heb ik nog niet veel meegekregen, omdat ik nog half suf was van de operaties. Ik vraag me steeds af wat is er de laatste drie dagen toch allemaal gebeurt? Ik weet alleen dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan en op zaal lag. En nu weet ik niet eens wat voor dag het nu is. Me arm zit helemaal in het verband en me hand is dik.
Zondag 13 november 2005
De meeste tijd van de dag slaap ik wel, heb te horen gekregen dat ik 10x per dag antibiotica en penicilline via het infuus krijg. En voor de pijn krijg ik paracetamol en morfine toegediend. En steeds komen er artsen kijken hoe het gaat. Het meeste gaat langs me heen omdat ik nog te zwak ben van de operaties.
Maandag 14 november 2005
Ook vandaag is hetzelfde, de hele dag op bed, het eten smaakt niet. Zelfs koffie krijg ik niet door me keel. Wally (oud manager) belde me vandaag of hij langs mocht komen want hij was in Utrecht. Het was best wel even gezellig.
Dinsdag 15 november 2005
Ik heb al een paar dagen dat ik mijn lichaam niet onder controle kan houden. Ik lig erg te schokken en te trillen. ‘s nachts lig ik zo te schokken dat de verpleging achter in de gang mij horen schokken op bed. Volgens de arts heeft het te maken met hoe ziek ik eigenlijk ben en de operaties die ik al heb gehad.
Woensdag 16 november 2005
Vandaag kreeg ik weer een tegenslag te verwerken. Ik kreeg te horen dat ik een ziekenhuisvirus opgelopen heb. Het eerste wat ik dacht hoe kan dat nu weer, ik lig op een kamer alleen. Maar de arts vertelde me dat het om een onschuldige virus gaat en het goed te bestrijden is met een andere antibioticakuur en de wond spoelen met azijnzuur.
Donderdag 17 november 2005
De ziekenhuisinfectie is aardig onder controle, vanavond zijn ze weer gestart met de antibiotica en penicilline die ik de hele tijd heb gekregen. Ik wilde dat de pijn wat minder werd, ik heb wel morfine en Tramal en Paracetamol, maar soms is de pijn heviger.
De huisarts is vandaag ook even langs geweest, dit is de eerste keer in al die tijd dat hij iets van zichzelf laat horen. Ik heb hem wel duidelijk aangegeven dat hij me niet op tijd heeft doorgestuurd en als het een dag later was geweest dat ik er dan misschien niet meer was. Hij vond dat hij goed gehandeld had want ik had geen verhoging meer. Dit kon hij niet weten want hij heeft maar 1 keer koorts gemeten en dat was toen ik voor het eerst bij hem was. Een excuses is er niet geweest vanuit zijn kant en dit neem ik hem kwalijk.
Vandaag is het redelijk goed gegaan, wel veel pijn maar dat heb ik de hele dag door. Ik lag wel de hele dag te denken van als alles maar goed gaat vandaag en dat ik ‘s nachts maar geen koorts krijg. Want als alles goed gaat krijg ik morgen de eerste huidtransplantatie.
Vrijdag 18 november 2005
Vandaag heb ik een huidtransplantatie gehad, deze operatie heeft langer geduurd dan de bedoeling is geweest. Het zou een uurtje duren, maar de operatie duurde 3 uur. Volgens de verpleging was de operatie goed gelukt. Nu duurde het vijf dagen voordat het verband eraf mocht. Dus het is weer afwachten of de operatie goed gelukt is.
Zaterdag, zondag & maandag 19-20-21 november 2005
Pffff het houd maar niet op, ik verrek van de pijn en de been waar ze de huid weggehaald doet ook zeer, daarbij komt er nog bij dat het folie wat ze erop gedaan hebben om sneller te laten genezen niet pakt. Er zit teveel vocht in me lijf dat het niet wil hechten, de verpleging hebben er alles aan geprobeerd om wat er aan te doen maar dat lukt ook niet. Na een dag of 3 hebben ze maar besloten om die folie maar te verwijderen en zo droog te laten worden.
Maandag 28 november 2005
De schaafwond op mijn been doet erg zeer, dit komt doordat er meer huid weggehaald is dan normaal. Ik moet ook rekening mee houden dat ik ook daar een litteken krijg en dat zal een soort rode vlek zijn van ongeveer 30 bij 30 centimeter. En het zal ook wel een tijdje duren voordat het genezen zal zijn. Vandaag mocht ook het verband definitief eraf, het was een hele rare gezicht overal nietjes in me arm en het was net of er een netje op me arm lag want je zag overal gaatjes. Er zaten wel 150 nietjes in me arm en die moesten later een keertje verwijdert worden.
Dinsdag 29 november 2005
Vanmorgen is de zaalarts weer langs geweest, deze is 2 weken niet aanwezig geweest. Ze gaf toe dat er allemaal wat misverstanden zijn geweest door verschillende zaalwachten, maar in de middag komt ze langs met dokter koelemij om een behandelingsplan te maken. Want er staat voor morgen een kleine ingreep geplant voor het dichtmaken van het gaatje op mijn rug en het gaatje onder mijn oksel. Volgens haar is dat waarschijnlijk niet nodig omdat het er goed uitziet.
Woensdag 30 november 2005
Het gaat heel langzaam bergopwaarts. De pijn is er nog steeds, maar ik heb nu een extra pompje met morfine gekregen om als ik veel pijn heb zelf een beetje toe kan voegen dit kan 1 keer in de 7 minuten. De meeste pijn heb ik als ik moet douchen en later op de dag, ‘s nachts lig ik heel onrustig te slapen en kan maar heel kort slapen. Heb hiervoor slaapmedicatie gehad en dat helpt iets hoop ik.
Lees verder december 2005