Donderdag 5 april 2012
Vandaag werd ik door het ziekenhuis gebeld en kreeg te horen dat ik dinsdag 10 april 2012 om 10:00 uur op F3 word verwacht.
Dinsdag 10 april 2012
Vandaag moest ik om 10.00 uur op F3 zijn (dit is de dag-afdeling). Volgens de planning was ik om 13.00 uur aan de beurt. De chirurg was lekker op dreef en ik ging al om 12.00 uur naar de ok. Op de zaal kwam de chirurg eerst nog even bij mij langs. Hij tekende het gebied af waar hij moest opereren. Hij gaf wel meteen aan, dat als het om een zenuw zou gaan of als het stukje te dicht bij een zenuw zit, hij zou stoppen met de operatie omdat het te riskant is. Als hij de zenuw zou raken dan zou ik verlamd kunnen raken aan mijn linkerarm.
Op de uitslaapzaal kwam de chirurg weer langs en hij gaf aan dat de operatie goed was gegaan. Hij had een hard stukje verwijderd, maar kon niet aangeven wat het was. Daarom werd het op kweek gezet om uit te zoeken wat het nu precies was.
Tevens was het beter dat ik toch 2 dagen zou blijven, want het leek hem verstandig om eerst de antibiotica via het infuus toe te dienen en daarna over te gaan naar capsules.
Eenmaal op de afdeling kreeg ik te horen dat ik naar een andere afdeling ging. Ik werd overgebracht naar H2. Dus ik heb meteen naar huis gebeld om door te geven dat ik toch moest blijven. Vera had er al rekening mee gehouden.
Woensdag 11 april 2012
Het was vandaag een rustige dag en zelfs de pijn viel mee. Alleen één ding ging, zoals al zo vaak, mis. Het eerste infuus was snel gesneuveld.
Donderdag 12 april 2012
Vandaag mocht het verband eraf. De wond zag er goed uit en de zaalarts gaf aan dat ik nog één infuus moest krijgen en dan mocht ik naar huis. Maar de blijheid was van korte duur. Ongeveer een half uur nadat het verband eraf was gehaald ging het toch mis.
Ineens kwamen er rode plekjes op de gezonde huid binnen op mijn elleboog. Nog geen uur later waren de rode plekjes kleine schaafwondjes geworden. (beschrijving van het verloop. Rode plekjes, kleine blaasjes, dan wondjes die lijken op schaafwondjes) De chirurg is meteen gebeld en die was binnen een uur bij me aan bed. Deze gaf aan dat dat het niet verstandig was dat ik naar huis ging, maar dat het beste was om door te gaan met de antibioticakuur via het infuus. Werkte sneller en de dosis kon meteen verhoogd worden als dat nodig was. Dus dit was weer een tegenslag voor ons. Om de twee uur kwam iemand langs om te controleren of de plek uitgebreid was. En om de drie uur werd de temperatuur en de bloeddruk gemeten. De pijn werd ook steeds heftiger en daarop werd de pijnstilling verhoogd.
Donderdag 13 april 2012
Vandaag leek het wel weer wat rustiger te zijn allemaal. De roodheid nam iets af en de pijn werd ook minder. Zal het dan toch te maken hebben met dat de antibiotica aanslaat? Volgens een andere zaalarts heeft het te maken dat ik met mijn arm langs mijn kleren en bedlakens schuur en dat dan die plekken komen. Maar de plekken zitten nu op de gezonde huid en niet op de beschadigde huid. En weer sneuvelde mijn infuus, dus werd weer opnieuw prikken. Er was op de afdeling niemand die mij kon prikken, omdat ik moeilijk te prikken ben. Ik werd naar beneden gebracht om door de anestesist te worden geprikt.
Vrijdag 14 april 2012
Vandaag ging het wat minder. De roodheid was weer vuriger en de chirurg vond het beter dat ik nog niet naar huis ging. Hij wilde wel stoppen met het infuus en overstappen naar capsules. Als deze goed aanslaan dan zou ik maandag naar huis mogen. Om 18.00 uur kreeg ik het laatste infuus en ‘s avonds kreeg ik de eerste 2 capsules.
Zaterdag 15 april 2012
’s Nachts bijna geen oog dichtgedaan. De pijn was weer heftiger geworden. Bij het douchen deed ik het gaasje eraf en toen bleek dat ik een flinke rode plek had en daar kwam weer vocht uit. Het was gelige plakkerig vocht. Ik schrok er erg van, want het had dezelfde kleur als die van de allereerste keer. Ik ging de wond meteen aan de verpleging laten zien en die zouden de arts waarschuwen. De wond werd weer ingepakt met een vettig gaasje. Later op de dag was de arts nog niet geweest, dus ik vroeg aan de zuster of de arts nog zou komen. Ik kreeg als antwoord dat de arts het niet ernstig genoeg vond en dat er maandag weer naar gekeken ging worden. Ik kreeg ook de vraag van haar: “Waarom bent u zo gebrand op die plek” . Ik zei tegen haar volgens mij heb je mijn gegevens niet gelezen anders stel je deze vraag niet. En toen werd ze stil. Had een extra pijnstiller gevraagd en ben toen gaan proberen te slapen.
Zondag 16 april 2012
Het ging vandaag iets beter, maar ook vandaag had ik geen arts gezien. Dit vond ik wel een beetje raar. Ik hoorde op mijn zaal dat de andere patiënten ook klaagden dat het hele weekend geen arts langs is geweest. Maar als alles goed ging mocht ik de volgende dag wel naar huis. De plakkerige vloeistof kwam nog wel steeds uit verschillende wondjes. En het branderige gevoel was er ook nog steeds. De dag duurde vandaag erg lang. Gelukkig had ik mijn laptop bij me zodat ik wat te doen had. Ik zat te twijfelen of ik mijn tas al zou gaan inpakken of wachten tot morgen? Ik wachtte toch maar tot de volgende dag.
Maandag 17 april 2012
De roodheid was nog steeds niet verminderd. De vraag was dus de hele tijd van mag ik nu wel of niet naar huis. Tegen 13.00 uur kwam de zaalarts en hij kon me nog niet zeggen of ik naar huis mocht. Hij wilde namelijk eerst met de chirurg gaan overleggen. Ik legde hem voor of het niet verstandig was om de dermatoloog in te schakelen, want die heeft de laatste keer aangegeven dat als er weer blaasjes kwamen dan moest ik meteen langskomen om een kweek van een stukje huid te nemen. Dus hij ging de dermatoloog inschakelen en een uur later werd ik opgeroepen. De arts had de plekken allemaal goed nagekeken en schreef weer een zalfje voor. Ook zette hij een stukje huid op kweek en over twee weken zou ik de uitslag krijgen. Wat hem betrof kon ik naar huis, maar hij gaf wel aan dat ik me wel aan de afspraak moest houden dat als het slechter ging ik meteen weer aan de bel moest trekken bij de EHBO. Rond 17.00 uur mocht ik naar huis.
Vrijdag 20 april 2012
Vanochtend had ik een afspraak met de arts interne ziekten in het UMC Utrecht. De uitslagen van de bloedonderzoeken zagen er er goed uit. De ijzerwaarden zagen nu weer goed uit. Dit moet wel in de gaten worden gehouden. Over een paar maanden moet er weer bloed geprikt worden. Als de ijzerwaarde dan weer niet goed is moet er een darmonderzoek plaatsvinden. De infecties die steeds komen hebben toch te maken met het feit dat mijn arm zo broos is en dat er steeds kleine wondjes onstaat doordat het zo dun is. En als de arm niet genezen is blijven die onstekingen bestaan. Dus met andere woorden en wat al bekend was moet ik er mee leren leven. Ik krijg nu wel een jaar lang antibiotica om uit te proberen of dit een beetje helpt zodat de wondjes op de arm geneest en dat dan de infecties ook weg blijven of minder wordt. Ik hoop echt dat dit werkt, want ik ben nu eindelijk klaar mee om steeds maar opgenomen te moeten worden.