September 2006
Vrijdag 1 september 2006
Vannacht rond half 4 werd ik wakker van de pijn en de jeuk. De pijn was aan de zere arm en de jeuk aan de arm waar het infuus zat. Het bleek dat het infuus weer was gesneuveld. Had met de verpleging afgesproken dat s morgens met de dokter besproken zou worden of er een nieuwe infuus ingebracht zou worden. De nacht duurde erg lang, ik heb wel elk uur van de nacht gezien. Ik denk dat het kwam doordat de andere dag het verband eraf gehaald zou worden. De pijn werd steeds erger. Gelukkig kreeg ik van de verpleegster een Oxynorm en heb deze ingenomen. Een uur later kwam een verpleegster met een morfinespuit. Ik zei tegen haar dat ik net een capsule Oxynorm had gekregen, maar dat maakte niet uit zei ze. De rest van de nacht sliep ik ook slecht. Rond 8.15 uur kwam de assistent mijn arm uitpakken. Het zag er volgens hem goed uit. Hij heeft een aantal foto s gemaakt voor de plastisch chirurg. Ik moest naar de gipskamer voor een andere spalk en moest veel rusten met mijn arm. Later op de dag was de assistent nog even langs gekomen om te kijken hoe de spalk zat. Ik kon die avond niet in slaap komen en rond 1uur kreeg ik een slaappil.
Zaterdag 2 september 2006
Rond half 2 was ik gaan slapen. Ik had nog wel een spuitje morfine gekregen. Dat was de dag ervoor ook zo afgesproken. Het infuus zou verwijderd worden en ik zou zo nodig bij pijn een spuitje morfine krijgen. De bedoeling was ook dat ik de morfine helemaal zou afbouwen, maar het afbouwen moest rustig verlopen. Rond half 7 werd ik met ernstige pijn wakker, dus ik vroeg of ik een pijnstiller kon krijgen. Maar het antwoord was van dat ik geen pijnstiller kon krijgen, omdat ik om half 2 pas een spuitje had gekregen. Dus ik moest wachten totdat de dagdienst langs kwam en daar moest ik het maar aan vragen. Dus daar stond ik dan met veel pijn. Ik dacht dan ga ik maar alvast douchen, dan ben ik bezig en hoef niet aan de pijn te denken. Ook dit mocht niet want ze waren maar met zijn tweetjes. Alsof ik me niet alleen kan douchen. Om niet in een conflict te raken was ik om half 8 gaan douchen. De assistent is ook nog langs geweest. Hij had gedacht van als hij niet langs gekomen was dat er dan dat weekend geen arts zou langskomen. Het zag er allemaal goed uit en als het maandag er ook nog zo uit zag, mocht ik naar huis. Maar dat zou pas s avonds tussen 17.30 en 18.30 uur zijn, want maandagochtend is hij in het UMC en in de middag had hij poli in het Antonius ziekenhuis. We hadden ook gesproken over de morfine en hij vond ook dat ik moet afbouwen met de morfine, maar dan ook een gedoseerde afbouw s Avonds kwam ik samen met Vera terug op de afdeling, want we waren even naar het restaurant geweest. Ik wilde snel terug naar de afdeling, want ik had erge pijn en ik vroeg om een morfinespuitje. Ik kreeg van de verpleegster het antwoord van: “Nee, dat krijg je niet, want er is met de dokter afgesproken dat de morfine afgebouwd gaat worden.” Nou steek dat antwoord maar in je zak. Vera en ik keken elkaar aan van zo wat een onbeschoft antwoord op een normale vraag. Gelukkig had ik Oxynorm van huis meegenomen anders had ik aardig pijn geleden. s Avonds laat rond 22.00 uur kreeg ik de spuit pas.(Dit was weer een geval van niet goed communiceren) Ik denk dat de verpleegster het verkeerd op heeft gepakt en zelf verder is gaan handelen, want volgens de dokter hoef ik geen pijn te lijden. Ik heb gewoon me Oxynorm genomen en ben er niet op ingegaan.
Zondag 3 september 2006
Vannacht redelijk tot goed geslapen. Overdag ging het wel redelijk goed. Ik heb wel pijn gehad en de pleister kreeg ik pas in de avond. Tussendoor heb ik twee Oxynorm genomen voor de pijn. s Avonds kreeg ik een conflict met dezelfde verpleegster die me geen morfine wilde geven. Ze kwam me vertellen dat ik morgen naar huis mocht en dan al in de ochtend. Ik zei haar dat het nog niet zeker was en zeker niet in de ochtend, omdat de arts morgenvroeg in het UMC was en in de middag had hij hier poli. Dus op zijn vroegst was het 5 uur voordat hij op de afdeling kon zijn. Maar dat was volgens haar niet zo en ze heeft zelf in de dossiers gelezen en ze stond erbij toen de arts dat zei. Ik dacht bij mezelf van mens ga lekker iemand anders dwars zitten. Later op de avond kwam ze weer bij me langs en weer bleef ze volhouden dat het in de ochtend was en het zelf in het dossier had gelezen. Dus ik naar huis bellen om Vera te vragen of ze vervoer kon regelen. Vera was geïrriteerd, omdat ik zo laat belde en ze kon zo laat niets meer regelen.
Maandag 4 september 2006
Nou het begon weer fantastisch vandaag. Vera had vervoer geregeld dat iemand mij kon komen ophalen. Ik had me tas gisteren avond al ingepakt, dus hoefde niet zoveel meer te in te pakken. Nou daar stond ik dan gepakt en gezakt en wilde net gaan vragen aan een verpleegster hoe laat mijn papieren klaar waren. Kreeg ik van de verpleegster te horen dat ik helemaal nog niet weg mocht, want de arts wilde mij eerst nog zien voordat ik weg mocht. En dat kon pas na 5 uur, ik werd een beetje kwaad en zei tegen de verpleegster dat haar collega had gezegd dat ik die ochtend al weg mocht. Het stond heel duidelijk in het dossier geschreven dat de arts pas na 5 uur kwam. Volgens haar was haar collega in de war met een andere patiënt. Hoezo handen boven het hoofd houden. Gelukkig kwam de arts al om 1uur langs vlak voor de poli die hij s middags had. Hij haalde het verband eraf en zei volgens mij is de operatie goed gelukt. Maar hoe verder hij het verband eraf haalde, hoe meer het ging stinken. De huid op mijn onderarm was ontstoken en hij gaf aan dat ik nog niet naar huis mocht en dat ik nog een dag of twee moest blijven. En ik kreeg weer een antibioticakuur in zalfvorm en dat moest 1x per dag ingesmeerd worden. Vera had weer gelijk gekregen, want die had gezegd dat het wel weer langer zou duren.
Dinsdag 6 september 2006
Na al dat gedoe van gisteren heb ik nog best geslapen. Ik baalde er alleen van dat het weer ontstoken was en vroeg mezelf steeds af wanneer is het nou eens afgelopen was met al die operaties. Het is nu de tiende operatie in 11 maanden. Bijna elke maand lig ik wel een keer in het ziekenhuis. Ik begon het aardig zat te worden, maar ik kon mezelf er ook niet bij neerleggen. Ik hield mezelf steeds maar voor dat het binnenkort allemaal de goede kant op zou gaan. De plastisch chirurg kwam ook even langs om te kijken hoe het er allemaal uit zag. Hij wilde dat ik weer startte met een andere zalf. Deze had ik in het begin ook al eens gehad. Het was een oogzalf met een soort stof die goed was voor de genezing. Hij zei wel dat er binnenkort weer een operatie nodig was, want de wond is zo groot dat het niet vanzelf zou genezen of het kon maanden duren voordat het vanzelf genas. De kans op infecties waren veel te groot.
Woensdag 7 september 2006
Vandaag ging het een stuk beter. De pijn wil maar niet overgaan en het is net of de narcose nu pas gaat uitwerken want de pijn werd steeds erger. Maar ja, ik moest doorzetten, want ik kreeg toch niet meer pijnstillers. Die dag was ook de chirurg langs geweest om te kijken hoe het ging. Ik vertelde hem dat de pijn erger werd i.p.v. minder. Dit kwam volgens hem doordat het allemaal ontstoken was en dat moest eerst over zijn.
Donderdag 8 september 2006
Vandaag ging het wat beter. De chirurg was weer langs gekomen en heeft de nietjes verwijderd en in de loop van de dag mocht ik naar huis, maar eerst moet een andere chirurg even langskomen. Later kwam de andere plastisch chirurg en deze zei meteen al er moet snel weer een operatie komen.
Vrijdag 22 september 2006
En ja hoor vandaag mocht ik weer komen. Om 8:00 uur moest ik me weer melden op de afdeling. Er werd weer huid van mijn been gehaald en deze werden weer op de open plekken geplaatst. Ik hoopte dat dit de laatste keer zou zijn, maar deze hoop was klein. Ik kreeg meteen weer uit voorzorg een antibioticakuur en de morfinepomp. Daarnaast had ik ook gewoon de standaard morfine die ik constant toegevoegd kreeg. De dagen er na was het alleen maar liggen en wachten totdat ik weer naar huis mocht. Ik moest mijn arm in een gips mal en een bandage.
Vrijdag 29 september 2006
Vanochtend moest ik om 11 uur weer in het ziekenhuis zijn voor operatie nummer 11. Vandaag werd ik door een andere plastisch chirurg geopereerd. Rond half 12 werd ik naar beneden gebracht en rond 4 uur was ik weer boven. Gelukkig hoefde ik niet zo lang te blijven. Als het allemaal mee zat dan mocht ik maandag weer naar huis. Volgens de verpleging is de operatie goed gegaan. Ik had wel weer morfine gekregen. Ik wilde hier wel zo snel mogelijk weer van af. Die avond was ik redelijk goed bij en had weinig last van de pijn.
Zaterdag 30 september 2006
Vandaag is de plastisch chirurg langs geweest om te kijken hoe het ging. Het ging redelijk goed. Alleen in de avond was het weer raak. Mijn infuus was weer ontstoken. We hadden afgesproken dat er geen infuus in hoefde en dat ik de pijn wel probeerde te verdragen door af en toe een capsule morfine in te nemen.