2006

Vrijdag 10 februari 2006
Veertien dagen eerder dan de operatie gepland was. Het begon al meteen goed deze dag. Ik moest me om 8.00 uur melden op de afdeling. Dus ik kwam daar en de verpleging komt naar ons toe om te zeggen dat ik naar een andere afdeling moet omdat op deze afdeling geen bed vrij was. Dus wij naar de andere afdeling. Ik meldde me daar bij de verpleging. De verpleger keek op de lijst en zag daar mevr. van Berkel staan en vinkte deze aan. Ik zei dat ik dat niet was, maar de verpleger zei dat het niet erg was, want dan zouden ze het wel verkeerd in de computer gezet hebben. Dus ik ging in de wachtkamer zitten.
En wie kwam even later binnen? Mevr. Van Berkel, dus maar goed dat ik aangegeven had dat ik iemand anders was. Na de operatie en de uitslaapkamer werd ik naar de afdeling gebracht waar ik in eerste instantie moest zijn. Er was namelijk een fout gemaakt op de afdeling, er was namelijk wel een bed voor mij vrij. Ik werd naar een zaal gebracht waar nog 3 patiënten lagen. Dit was wel even wennen hoor, want de eerste opnames lag ik op een eenpersoonskamer. Volgens de verpleging was de operatie goed gegaan. Ik lag wel aan het infuus, maar had gelukkig geen antibiotica.
Wel had ik een morfinepompje van als de pijn erger werd. Dan kon ik zelf een pufje geven. Ik had namelijk al pijnstillers voordat ik weer geopereerd werd. Ik had de hele tijd al morfinepleisters van 25mg en deze moest ik om de twee dagen vervangen i.p.v. om de drie dagen. Deze nacht had ik .bijna geen oog dicht gedaan. Ik had om een slaappil gevraagd omdat ik die thuis ook had. Maar deze kreeg ik niet omdat er geen recept voor was. De pijn viel wel mee, maar moest nog wel een aantal keer per uur een pufje nemen.
De chirurg kwam die ochtend langs en vertelde dat de operatie goed was gegaan en dat ik mijn arm heel stil moest laten liggen. Over vier dagen zouden de hechtingen verwijderd worden en dan een paar dagen daarna zou er gekeken worden of de huid zou aan slaan. Hij legde me uit dat ze wel weer twee stukken huid van mijn been hebben moeten halen en dat het been weer in de folie zat.

Zondag 12 februari 2006
En het is weer zover, De folie bleef niet zitten omdat de huid zo vochtig was. Dus weer van alles geprobeerd om het wel bedekt te krijgen. Ik gaf aan dat ze het maar zo moesten laten en dat het moest drogen in de open lucht. Na verschillende pogingen met verband, mepitel en veel pijn van de pleisters op de huid, hebben ze het maar open gelaten.

Maandag 13 februari 2006
De zaalarts kwam langs om het verband te verschonen. Ik vond dat mijn arm erg stonk, maar volgens hem zag het er goed uit. Het was net of de huid zwart was, maar de zaalarts zei dat het zwarte een soort schuimrubber was om de wond op te vullen en het bloed te laten stollen. Ik was weer wat opgeluchter. Woensdag zou hij terug komen om het verband weg te halen en de hechtingen en de nietjes te verwijderen. Ik kreeg nu ook een recept voor slaappillen, want hij zag ook wel in dat het geen doen was op de zaal.

Woensdag 15 en donderdag 16 februari 2006
Vandaag mocht het verband eraf en zouden de hechtingen en nietjes verwijderd worden. Eerst zou de zaalarts in de ochtend komen, maar het werd pas laat in de middag. Hij had een paar nietjes verwijderd en de hechtingen. Toen zei hij: “het ziet er allemaal goed uit en je hebt geen koorts, dus wat mij betreft kun je zo naar huis”. Ik zei tegen hem dat ik opgenomen zou worden tussen de vijf en tien dagen en dat na vijf dagen de hechtingen verwijderd zouden worden en dan zou er gekeken worden over een paar dagen of het allemaal goed aangeslagen is. Maar hij vond het niet nodig dat ik nog langer zou blijven, maar ik moest wel die vrijdag terugkomen voor controle. Ik had er geen goed gevoel over en belde Vera op dat ik naar huis mocht. Ook zij stond er raar van te kijken. Dus ik werd opgehaald. Eenmaal thuis kreeg ik meer last van mijn arm en het stonk steeds meer. Ik vermoedde dat er iets niet goed was, dus ik was blij dat ik snel weer voor controle kon komen.

Vrijdag 17 februari 2006
Ik moest op controle komen bij de plastisch chirurg. Hij haalde het verband eraf en zei meteen dat de operatie niet goed was gegaan. Op twee plekken had de huid niet gepakt. Bovenin mijn arm was het niet gelukt zoals hij het zelf gewild had. Er moest binnenkort weer een operatie gepland worden, maar hij wilde het eerst even aankijken wat er die week allemaal veranderde. De verpleegster moest alle nietjes en de overige hechtingen verwijderen en de arm moest weer 1 keer per dag gespoeld worden en verbonden. Over de elleboog was hij best tevreden, want daar maakte hij zich vóór de operatie zorgen over.

Zaterdag 18 februari 2006
We moesten in het ziekenhuis waken bij mijn zieke schoonmoeder. Dus ik dacht, ik ga even naar de eerste hulp om te vragen of ze voor deze ene keer mijn arm konden verbinden, want ik kon op dat moment zelf niet spoelen en verbinden.. De verpleegster keek naar mijn arm, maar wilde het niet doen. Ze vond dat eerst een arts er naar moest kijken, want ze dacht dat het ontstoken was. Nu bleek dat er nog een hechting en een nietje in zaten en dat irriteerde mijn arm. Hij haalde het nietje er niet uit, dit moest ik door de plastisch chirurg laten doen.

Dinsdag 22 februari 2006
Mijn schoonmoeder is vanochtend overleden.  s’Middags waren we allemaal bij elkaar gekomen in de flat van mijn schoonouders om alles te regelen. Ook de huisarts kwam langs om te condoleren. Hij condoleerde iedereen en mij ook. Ik had eigenlijk verwacht dat hij aan me vroeg hoe het verder met mij ging en of het me allemaal wel lukte. Maar hij zei geen woord tegen me en zat me wel steeds aan te kijken. Ik was best wel teleurgesteld in zijn reactie, want het is een hele moeilijke dag voor me en ik zou het nog wel moeilijker krijgen.

Vrijdag 24 februari 2006
Ik moest weer op controle komen. De plastisch chirurg keek goed naar mijn arm en het eerste wat hij zei: “Volgens mij heb je nog meer bacteriën onder je leden”. Want volgens hem had ik nu weer een huidbacterie en daarom gingen de wonden niet goed dicht. Daarom was ook de huid afgestoten. Ik kreeg een soort penicillineolie om de bacterie aan te pakken.

Dinsdag 28 februari 2006
Ik had zelf een afspraak gemaakt omdat ik het niet echt vertrouwde. Volgens de plastisch chirurg sloeg de olie goed aan en heeft de grote uitbarsting tegen gehouden. Dit houdt niet in dat er geen operatie aankomt, maar eerst moest het allemaal wat rustiger zijn.

Lees verder Maart 2006